Rota de Heraklion - roteiro adaptado deficiência motora
Contents
- 1 Μuseu de História Natural / Μουσείο Φυσικής Ιστορίας
- 2 Catedral de São Minas / Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Μηνά
- 3 Igreja de São Tito / Ναός Αγίου Τίτου
- 4 Museu Arqueológico de Heraklion / Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου
- 5 Praça de Kornaros ou "Falte Tzami" / Πλατεία Κορνάρου ή “Φαλτέ Τζαμί”
- 6 Rua de Dédalo / Οδός Δαιδάλου
- 7 Basílica de São Marcos (Galeria Municipal) / Βασιλική Αγίου Μάρκου (Δημοτική Πινακοθήκη)
- 8 Avenida da Justiça e rua 1866 / Λεωφόρος Δικαιοσύνης & Οδός 1866
- 9 Estátua de Eleftherios Venizelos / Άγαλμα του Ελευθέριου Βενιζέλου
- 10 Porto Veneziano / Ενετικό Λιμάνι
- 11 Fonte Morosini / Κρήνη Μοροζίνι
- 12 Avenida 25 de Agosto / Λεωφόρος 25ης Αυγούστου
- 13 Loggia / Λότζια
- 14 Santa Catarina de Sinai / Αγία Αικατερίνη των Σιναϊτών
- 15 Praça Eleftheria / Πλατεία Ελευθερίας
Μuseu de História Natural / Μουσείο Φυσικής Ιστορίας
Localização / Διεύθυνση
Sofokli Venizelou, Porto Ocidental / Σοφοκλή Βενιζέλου, Δυτικά Λιμανιού
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηρακλείου Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
O Museu de História Natural localiza-se na Avenida de Sofócles Venizelos (Gulf Dermata) e é gerido pela Universidade de Creta. O museu surgiu em 1980 integrado na Faculdade de Ciências da Universidade de Creta. O museu e financiado pela Universidade de Creta através de projetos de investigação, bolsas e donativos.
O museu é muito importante não apenas para a cidade de Heraklion mas também para a comunidade científica internacional tendo participado em 86 programas a nível europeu e mundial. Os responsáveis do museu organizam iniciativas que contam com a cooperação e apoio de entidades locais, destacando-se a escavação Gigantean Deinotherium em Sitia. O museu tem um papel fundamental na Grécia pois é a única instituição de investigação que organizou 9 missões científicas multidisciplinares no estrangeiro, nomeadamente no Norte de África e no Médio Oriente e que publicou mais de 200 artigos em grego e em publicações científicas internacionais. O museu tem um vasto espólio que inclui o Megadioramata, onde podemos conhecer aspetos naturais da Grécia e de Creta. Outro espaço importante é o "Enceladus" onde há uma simulação de sismo. Aqui os visitantes têm contacto com uma situação sísmica ficando a saber mais sobre este fenómeno natural. Para os visitantes mais jovens existe o Centro da Descoberta "Stavros Niarchos" no qual as crianças assumem o papel de cientistas e contactam com diferentes realidades. O Museu de História Natural tem ainda uma secção com animais vivos onde os visitantes podem observar de perto diferentes espécies como tartarugas, ratos e cobras. Finalmente, um dos espaços que vale a pena ver é o do "Deinothirio", o maior mamífero de que há registo em Creta, que viveu há 8,5 milhões de anos.
Το Μούσειο Φυσικής Ιστορίας εδρεύει στην Λεωφόρο Σοφοκλή Βενιζέλου (Κόλπος Δερματά) και λειτουργεί στα πλαίσια του Πανεπιστημίου Κρήτης. Η ίδρυση του Μουσείου πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης το 1980. Οι πόροι του μουσείου προέρχονται από τις επενδύσεις του Πανεπιστημίου Κρήτης, από τα έσοδα των εκθέσεων και των δραστηριοτήτων που διεξάγονται υπο την αιγίδα του, από μελέτες και ερευνητικά προγραμμάτα και φυσικά από δωρεές. Στην έκθεση του μουσείου οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν τα Μεγαδιοράματα, δηλαδή τα περιβαλλοντικά χαρακτηριστικά της Κρήτης και της Ελλάδας γενικότερα. Άλλος ένας σημαντικός εκθεσιακός χώρος είναι η αίθουσα του “Εγκέλαδου”. Πρόκειται για μια ειδικά διαμορφωμένη σχολική αίθουσα στην οποία πραγματοποιείται τεχνιτός σεισμός. Έτσι, οι επισκέτες έρχονται σε άμεση επαφή με τις συνθήκες που επικρατούν σε κατάσταση σεισμού, ενώ επίσης παρέχονται πληροφορίες για την κατανόηση του φαινομένου αυτού και τρόποι για να αντιμετωπίζουμε τέτοιες δυσάρεστες καταστάσεις.Επίσης, για τους μικρούς επισκέπτες υπάρχει ο “Ερευνότοπος - Σταύρος Νιάρχος” στον οποίο τα παιδιά παίρνουν την θέση Ερευνητών και έρχονται σε άμεση επαφή με διάφορες περιβαλλοντικές συνθήκες. Ακόμη, στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας λειτουργεί μια ζωντανή έκθεση με ζώα, όπου ο έπισκεπτης μπορεί να παρατηρήσει από κοντά διάφορα είδη ζώων όπως χελώνες, ποντικούς και φίδια. Τέλος, ένα απο τα εκθέματα που αξίζει να δει κανείς είναι το “Δεινοθήριο”, το μεγαλύτερο θηλαστικό που έζησε ποτέ στην Κρήτη, η ύπαρξη του οποίου τοποθετείται πριν από 8,5 εκατομ. χρονια.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Catedral de São Minas / Μητροπολιτικός Ναός Αγίου Μηνά
Localização / Διεύθυνση
Praça de Santo Minas, / Πλατεία Αγίου Μηνά,
Heraklion, 71202 Creta / Ηράκλειο Κρήτης 71201
Descrição / Περιγραφή
São Minas é o padroeiro de Heraklion cuja festa ocorre a 11 de novembro. A construção da catedral começou em 1862 e terminou em 1895. A localização do edifício deve-se a uma lenda que diz que foi indicada por um monge a quem o santo apareceu em visões. A população ajudou na construção da igreja através de donativos e trabalho voluntário. Diz-se que a obra ficou por cerca de 30 000 libras. Em frente à igreja existe uma grande praça pavimentada, e à esquerda localiza-se a antiga igreja de São Minas, conhecida por "pequena São Minas".
A etnógrafa Helen Betinaki considera que a festa em honra de São Minas está relacionada com a etimologia do nome do santo com o verbo mino. De acordo com a tradição popular São Minas é o protetor dos injustiçados e dos objetos perdidos. O santo é representada a cavalo a combater o mal. Ainda de acordo com Helen Betinaki para os agricultores a festa do santo adverte para a chegada do frio e da neve. Eles dizem ainda que naquele dia os pastores que estão alto das montanhas com os seus rebanhos, são avisados pelo santo se os lobos aparecerem. No dia de celebração, as mulheres não abrem as tesouras nem os homens abrem os canivetes, de modo a não atrair a boca do lobo.
O escritor Nikos Kazantzakis escreveu sobre Heraklion e o seu padroeiro:
"... Todo o Estado é uma fortaleza, cada alma era e é uma fortaleza sitiada eternamente pelo capitão São Minas, o protetor do Grande Castelo. O santo não vive apenas na imagem, desce a cada noite para vigiar. Ele tranca as portas quando muitos cristãos se esquecem de as fechar, assobia para os homens para voltarem para as suas casas, toca de leve nas portas e se sente-se satisfeito quando ouve cantar..."
Ο Άγιος Μηνάς είναι σήμερα ο πολιούχος Άγιος του Ηρακλείου και οι Ηρακλειώτες τιμούν την μνήμη του στις 11 Νοεμβρίου. Οι εργασίες ανέγερσης του ναού ξεκίνησαν το 1862 και ολοκληρώθηκαν το 1895. Η θέση στην οποία χτίστηκε ο σύγχρονος αυτός ναός λέγεται οτι υποδείχθηκε απο έναν καλόγερο, στον οποίο παρουσιάστηκε ο Άγιος Μηνάς σε όραμα.. Μπροστά από τον ναό του Αγίου Μηνά υπάρχει μια μεγάλη πλακόστρωτη πλατεία, ενώ αριστερά βρίσκεται η παλιά εκκλησία του Αγίου Μηνά, ο “μικρός Άγιος Μηνάς” όπως τον αποκαλούν οι ντόπιοι σήμερα. Σύμφωνα με τη Λαογράφο Ελένη Μπετινάκη, η γιορτή του Αγίου Μηνά συνδέεται με την ετοιμολογία του ονόματος του Αγίου απο το ρήμα μηνώ. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, θεωρείται ο μηνυτής κάθε αδικίας και ο φανερωτής των χαμένων ή κλοπιμαίων πραγμάτων. Τον συμβολίζουν έφιππο γιατί καταδιώκει κάθε κακό. Σύμφωνα με την κα Μπετινάκη, για τους κτηνοτρόφους το μήνυμα του Αϊ Μηνά είναι ακόμα πιο σοβαρό. Η γιορτή του προειδοποιεί για το δυνατό κρύο και τα χιόνια που έρχονται.
Για τη σχέση του Ηρακλείου με τον προστάτη Άγιο έγραψε και ο διεθνούς φήμης συγγραφέας Ν.Καζαντζάκης, με καταγωγή απο το Ηράκλειο:
"... Ολάκερη η πολιτεία ήταν ένα φρούριο, η κάθε ψυχή ήταν κι αυτή ένα φρούριο αιώνια πολιορκούμενο κι είχε καπετάνιο ένα Αγιο, τον Άγιο Μηνά, τον προστάτη του Μεγάλου Κάστρου. Ενας Άγιος που δεν έμενε μόνο στο εικόνισμά του, κατέβαινε κάθε νύχτα, έβγαινε περιπολία. Σφαλνούσε τις πόρτες, όσες είχαν ξεχάσει οι Χριστιανοί ανοιχτές, σφύριζε στους νυχτοπαρωρίτες να γυρίσουν πια στα σπίτια τους, στέκουνταν απόξω από τις πόρτες κι αφουκράζονταν ευχαριστημένος όταν άκουγε τραγούδι...
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Igreja de São Tito / Ναός Αγίου Τίτου
Localização / Διεύθυνση
Praça de São Tito / Πλατεία Αγίου Τίτου
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
São Tito foi o primeiro bispo de Creta e seguidor do Apóstolo São Paulo que levou o cristianismo à ilha. A igreja inicial foi construída em honra de São Tito na cidade antiga de Gortys, que foi o primeiro centro religioso de Creta. Depois da reconquista aos árabes, Nikiforos Fokas mudou a sede da Diocese de Gortyna para Candia, onde foi construída a nova igreja. Durante a sua história a igreja foi danificada e profanada por diversas vezes tendo sido sempre reconstruída. Inaugurada por Fantino Dandolo a 3 de janeiro de 1446, foi convertida numa mesquita chamada "Mesquita Vezir" durante o Império Otomano. Em 1856 a igreja foi destruída por um sismo e reconstruída pelo arquiteto Athanasios Moussis, em 1925 passou novamente para as mãos da Igreja de Creta.
Ο Άγιος Τίτος ήταν ο πρώτος Επίσκοπος Κρήτης, μαθητής του Αποστόλου Παύλου και ο άνθρωπος ο οποίος διέδωσε το χριστιανισμό στην Κρήτη. Ο πρώτος ναός που χτίστηκε προς τιμήν του Αγίου Τίτου βρισκόταν στην αρχαία πόλη της Γόρτυνας, η οποία ήταν και η πρώτη θρησκευτική πόλη του νησιού. Μετά την ανάκτηση της Κρήτης απο τους Άραβες, ο Νικηφόρος Φωκάς μετέφερε την έδρα της επισκοπής από την Γόρτυνα στο Χάνδακα, οπου και χτίστηκε ο νέος ναός του Αγίου Τίτου στην οδό 25ης Αυγούστου. Στην διάρκεια της ιστορίας ο ναός είχε καταστραφεί και βεβηλωθεί αρκετές φορές, αλλά πάντοτε οι εκάστοτε άρχοντες τον ανοικοδομούσαν. Εγκαινιάστηκε από τον Φαντίνο Ντάντολο στις 3 Ιανουαρίου του 1446, ενώ κατά την περίοδο της Οθωμανοκρατίας μετατράπηκε σε τζαμί, το λεγόμενο “Βεζίρ Τζαμί”. Το 1856 ο ναός του Αγίου Τίτου καταστράφηκε από ένα μεγάλο σεισμό και ξαναχτίστηκε από την αρχή με αρχιτέκτονα τον Αθανάσιο Μούση, ενώ το 1925 μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών ξαναπέρασε στην κτήση της Εκκλησίας της Κρήτης.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Não / Θέση Στάθμευσης: ΟΧΙ
Museu Arqueológico de Heraklion / Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου
'Localização / Διεύθυνση
Xanthoudidou 2 / Ξανθουδίδου 2
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
Museu Arqueológico de Heraklion localiza-se no centro da cidade, perto da praça central. O edifício no qual esta instalado o museu é da autoria do arquiteto Patroclus Karantinos foi construído entre 1937 e 1940. Durante a ocupação veneziana o espaço foi ocupado pelo mosteiro católico de São Francisco que foi destruído por um sismo em 1856. O museu é considerado acima de tudo o museu da Civilização Minoica e, por esta razão, um dos mais importantes da Europa. As obras expostas cobre cerca de 5500 anos de história, desde o Neolítico até ao período do Império Romano e, mais especificamente, do Neolítico e Pré palaciano, Protopalaciano, Palaciano Antigo,Sub minoico, Pré geométrico e período de influência oriental. Os visitantes do museu podem observar o Sarcófago de frescos Minoico e antiguidades gregas e romanas. Destacam-se o Disco Phaistos, jóias de ouro com motivos de abelhas, escritos Lineares B de Knossos, Deusas das cobras, o mural de taurocatapsia e o Príncipe dos Lírios.
Το αρχαιολογικό Μουσείο του Ηρακλείου βρίσκεται στο κέντρο της πόλης, δίπλα στην κεντρική Πλατεία. Το κτήριο το οποίο στεγάζει το μουσείο κτίστηκε μεταξύ 1937 και 1940, και ο αρχιτέκτονας ήταν ο Πάτροκλος Καραντινός. Κατά την περίοδο των Ενετών, την θέση του σημερινού μουσείου καταλάμβανε η καθολική μόνη του Αγίου Φραγκίσκου η οποία καταστράφηκε από το σεισμό του 1856.Το αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου θεωρείται κατ' εξοχήν μουσείο του Μινωικού Πολιτισμού και για αυτό το λόγο αποτελεί και ένα από τα σημαντικότερα μουσεία της Ευρώπης. Τα εκθέματα καλύπτουν περίπου 5.500 χρόνια ιστορίας, από τη Νεολιθική περίοδο μέχρι και τους Ρωμαικούς χρόνους, και πιο συγκεκριμένα προέρχονται από την Νεολιθική και Προανακτορική εποχή, την Παλαιοανακτορική περίοδο, την Νεοανακτορική περίοδο, την Υπομινωική και πρώιμη Γεωμετρική περίοδο, και την Ανατολίζουσα περίοδο.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα:
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Praça de Kornaros ou "Falte Tzami" / Πλατεία Κορνάρου ή “Φαλτέ Τζαμί”
Localização / Διεύθυνση
Praça de Kornaros / Πλατεία Λιονταριών
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
A praça deve o seu nome ao poeta cretense Vincenzo Cornaro. Cornaro nasceu a 26 de março de 1553 em Trapezonta de Sitia, viveu e morreu em Heraklion em 1613 ou 1614 e foi sepultado no mosteiro de São Francisco onde hoje se encontra o Museu de Arqueológico de Heraklion. O poeta é um dos mais importantes representantes do Renascimento em Creta e autor de "Erotokritos". Esta obra consiste em 10012 versos rimados em iâmbico quinze, e tornou-se um exemplar único da poesia escrita no dialeto cretense desde o século XVII. Erotokritos é um das mais importantes, senão a mais importante, obra da literatura cretense. Foi musicada por Christodoulos Halaris e interpretada por grandes artista de Creta, incluindo Nikos Xilouris e Psarantonis. Na ilha ainda existem pessoas que se lembram dos versos desde o berço e os cantam em festas, celebrações e encontros não existindo mesmos nenhum cretense que não conheça alguns versos de cor. O tema gira em torno de valores da vida, tais como honra, família, amizade, bravura e coragem, mas o tema central da obra é a história de amor entre dois jovens de diferentes classes sociais, Erotokritos e Aretousa. No centro da praça temos uma moderna escultura de bronze de John Parmakelis com Erotokritos no cavalo dizer adeus à sua amada Aretousa.
Η πλατεία πήρε το όνομα της από τον γνωστό Κρητικό ποιητή Βιτσέντζο Κορνάρο. Ο Κορνάρος γεννήθηκε στις 26 Μαρτίου του 1553 στην Τραπεζόντα της Σητείας, έζησε και πέθανε στο Χάνδακα το 1613 ή 1614 και ενταφιάσθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Φραγκίσκου (εκεί οπου σήμερα βρίσκεται το Αρχαιολογικό Μουσείο). Είναι ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της Κρητικής Αναγέννησης και συγγραφέας του φημισμένου αριστουργήματος “Ερωτόκριτος”. Το μοναδικό αυτό στο είδος του έμμετρο μυθιστόρημα αποτελείται απο 10.012 ομοιοκατάληκτους στίχους σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, αποτελώντας ένα εξαίσιο δείγμα αφηγηματικής ποίησης γραμμένο στην Κρητική διάλεκτο του 17ου αιώνα. Ο Ερωτόκριτος είναι απο τα σημαντικότερα - αν όχι το σημαντικότερο - έργο της Κρητικής Λογοτεχνίας. Έχει μελοποιηθεί από τον Χριστόδουλο Χάλαρη και κομμάτια του έχουν ερμηνεύσει πολλοί μεγάλοι καλλιτέχνες της Κρήτης, όπως ο Νίκος Ξυλούρης και ο Ψαραντώνης. Η πλοκή περιστρέφεται γύρω απο αξίες της ζωής όπως η τιμή, η οικογένεια, η φιλία, η γενναιότητα και το κουράγιο, αλλα το κυρίαρχο θέμα του σημαντικότατου αυτού έργου είναι ο έρωτας μεταξύ δυο νέων που προέρχονταν απο διαφορετικές κοινωνικές τάξεις, του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας. Έτσι, την πλατεία Κορνάρου κοσμεί ένα μοντέρνο, μπρούτζινο γλυπτό του Γιάννη Παρμακέλη, που απεικονίζει τον Ερωτόκριτο επάνω στο άλογο να αποχαιρετά την αγαπημένη του Αρετούσα.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Rua de Dédalo / Οδός Δαιδάλου
Localização / Διεύθυνση
Rua de Dédalo / Οδός Δαιδάλου
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
A rua de Dédalo é uma das mais conhecidas de Heraklion e a principal rua comercial pedestre. A rua entrelaça-se com a história da cidade. O nome provém da mitologia minoica. Dédalo era, de acordo com a lenda, um dos melhores artesãos, arquiteto e inventor da sua época. Devido à sua fama muitos pintores e escultores, entre os quais, Talos trabalharam com ele. Talos era tão talentoso que superou o seu mestre. Por esta razão, Dédalo começou a evitá-lo. Um dia Dédalo levou o seu discípulo para o telhado do templo de Athena no Acrópole supostamente para lhe mostrar a vista. Quando estavam a admirar a vista Dédalo empurrou Talos do telhado. De seguida desceu a colina para recolher o corpo que colocou num saco e levou com ele. A população começou a olhar com desconfiança para o saco que carregava e perguntaram o que tinha dentro. Dédalo respondeu que era um peixe grande que tinha encontrado morto que tinha de enterrar de acordo com a lei. Dédalo foi descoberto e o tribunal condenou-o ao exílio. Dédalo fugiu para Creta onde o rei Minos o recebeu com honras e ordenou-lhe a construção do Palácio de Knossos.
Η οδός Δαιδάλου είναι πολύ γνωστή στους κατοίκους του Ηρακλείου, καθώς αποτελεί σήμερα έναν από τους πιο εμπορικούς πεζόδρομους και είναι συνυφασμένη με την ιστορία της πόλης. Το όνομά της προέρχεται από την Μινωική Μυθολογία ότι μέσα στο σάκο υπάρχει ένα μεγάλο ψάρι που βρήκε, και ότι έπρεπε να το ενταφιάσει όπως προστάζει ο ιερός νόμος.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Não / Θέση Στάθμευσης: ΟΧΙ
Basílica de São Marcos (Galeria Municipal) / Βασιλική Αγίου Μάρκου (Δημοτική Πινακοθήκη)
Localização / Διεύθυνση
Praça dos Leões / Ταξιάρχου Μαρκόπουλου 46
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
A Basílica de São Marcos é o local onde se fixou a Galeria de Arte Municipal de Heraklion. Desde 1956 - quando foi assinado um acordo entre a Companhia de Estudos Históricos de Creta e a Câmara Municipal e começou a recuperação do edifício - que a basílica é um importante monumento histórico, mas também um espaço de arte onde os cidadãos, visitantes e turistas podem acompanhar variados eventos artísticos que aqui têm lugar. A basílica localiza-se na Praça dos Leões. Durante a ocupação veneziana a igreja albergou os oficiais e administradores e a população procurava refúgio e ajuda do santo. Durante a ocupação turca, os sinos tocavam quando existia ameaça de bomba pelo que os turcos tentaram por diversas vezes demolir a torre. A igreja começou a ser construída em 1239 passando por diversas alterações arquitetónicas, devido a condições ambientais e a mudanças históricas. Durante o período do Império Otomano funcionou como mesquita e foi utilizada pelo governador Sultão Ahmet Pasha. Após a saída dos muçulmanos de Creta, a igreja foi abandonada, posteriormente foi usada como cinema com o nome "Minoa" e, mais tarde, como um armazém.
Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου στεγάζει σήμερα την Δημοτική Πινακοθήκη του Ηρακλείου. Από το 1956 - οπότε και υπεγράφη η σύμβαση μεταξύ της Εταιρίας Κρητικών Ιστορικών Μελετών και του Δήμου Ηρακλείου και ξεκίνησε η αποκατάστασή του - ο ναός αυτός αποτελεί ένα πραγματικό κόσμημα για την πόλη του Ηρακλείου ως ιστορικό μνημείο, αλλα και ένα χώρο τέχνης οπου οι πολίτες, οι επισκέπτες και οι τουρίστες μπορούν να έρθουν σε επαφή με τα διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα και τις εκθέσεις που κατα καιρούς λαμβάνουν χώρα εκεί. Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου βρίσκεται στην πλατεία των Λιονταριών. Κατά την εποχή της Βενετοκρατίας, στο ναό αυτό αναλάμβαναν επίσημα τα καθήκοντά τους οι άρχοντες και οι αξιωματούχοι του τόπου, ενώ ο λαός κατέφευγε εκεί για να ζητήσει την βοήθεια του Αγίου. Κατά την πολιορκία της πόλης του Ηρακλείου από τους Τούρκους, οι καμπάνες της Βασιλικής σήμαιναν το συναγερμό που σήμαινε βομβαρδισμό, για αυτό και οι Τούρκοι συχνά προσπαθούσαν να γκρεμίσουν το κωδωνοστάσιο του ναού με τα πυροβόλα τους. O ναός άρχισε να κτίζεται το 1239, και κατα το πέρας του χρόνου υπέστη πολλές αρχιτεκτονικές μεταβολές εξαιτίας περιβαλλοντικών συνθηκών αλλά και ιστορικών αλλαγών. Κατά την περίοδο της Οθωμανοκρατίας λειτούργησε ως τζαμί, καθώς είχε παραχωρηθεί στο σουλτάνο Δεφτερδάρ Αχμέτ Πασά. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών και την αποχώρηση των μουσουλμάνων απο την Κρήτη ο ναός εγκαταλείφθηκε, και λίγο αργότερα λειτούργησε ξανά ως κινηματογράφος με το όνομα “Μινώα” και στη συνέχεια ως αποθήκη.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Não / Ράμπα αμαξιδίων: ΟΧΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Avenida da Justiça e rua 1866 / Λεωφόρος Δικαιοσύνης & Οδός 1866
Localização / Διεύθυνση
Rua Dikaiosinis e Rua 1866 / Λεωφόρος Δικαιοσύνης & Οδός 1866
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
São as duas principais artérias comerciais de Heraklion. A Avenida da Justiça faz ligação com a Praça Meidani, Praça dos Leões e com a Praça da Liberdade. O seu nome deve-se ao tribunal que existe a meio da avenida. A Rua 1866 começa na Praça Meidani e estende-se até à Praça de Kornarou. Este local que os moradores chamam de "mercado" albergou o mercado central de Heraklion durante muitos anos, e era um ponto de encontro diário. Hoje em dia, esta rua pavimentada, sempre a abarrotar de transeuntes, charmosa em relação às ruas comerciais adjacentes está repleta de pequenas lojas tradicionais de lembranças, roupas baratas, sapatos, frutas, legumes, ervas, especiarias, queijos, açougues, bem como pequenos cafés e restaurantes. Os visitantes podem observar remanescentes da antiga Candia (atual Heraklion) nos diversos edifícios tais como um arco Veneziano no café Koudoumas, uma velha igreja do século XVI, que está cercada por edifícios e a única conexão visível da saída de ar do forno de Toulon. Se percorrer a rua desde o Café Koudoumas e olhar para trás, verá ao longe a cúpula da igreja de Santo Onofre. Onde o mercado acaba, no lado oposto à praça Kornarou, encontram-se dois dos principais monumentos de Heraklion, a fonte turca "Fonte de Haci Ibrahim Aga" e a fonte veneziana "Bembo". A rua 1866 deve o seu nome à Revolução Cretense que durou de 1866 até 1869. Esta revolução foi uma das mais importantes revoluções contra a ocupação turca e a favor da união com a Grécia e ficou conhecida pela famosa "Explosão do mosteiro de Arkadi", onde morreram cerca de 1000 pessoas. A maioria dos cretenses defendia a independência e a posterior união com a Grécia o que acabou por acontecer em 1913.
Αυτοί είναι οι δύο πιο εμπορικοί δρόμοι στην πόλη του Ηρακλείου. Η Λεωφόρος Δικαιοσύνης ενώνει το Μεϊντάνι και την πλατεία των Λιονταριών με την πλατεία Ελευθερίας. Πήρε το όνομά της απο το Δικαστικό Μέγαρο το οποίο βρίσκεται περίπου στη μέση της λεωφόρου, και σήμερα στεγάζει κατα μήκος της κυρίως εμπορικά καταστήματα. Η οδός 1866 ξεκινά επίσης απο το Μεϊντάνι, αλλα εκτείνεται ως την Πλατεία Κορνάρου. Το παραδοσιακό αυτό δρομάκι που οι ντόπιοι ονομάζουν “Αγορά” φιλοξενούσε κατα τα προηγούμενα χρόνια την κεντρική αγορά του Ηρακλείου, και αποτελούσε καθημερινό σημείο συνάντησης των Ηρακλειωτών. Σήμερα ο πλακόστρωτος αυτός δρόμος - πάντα γεμάτος με περαστικούς, πάντα πολύβουος και τόσο γοητευτικά "παλιομοδίτικος" σε σχέση με τους διπλανούς εμπορικούς δρόμους - φιλοξενεί μικρά, παραδοσιακά καταστήματα στριμωγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, με τουριστικά είδη, φτηνά ρούχα και παπούτσια, φρούτα, λαχανικά, βότανα, μπαχαρικά, τυροκομικά, κρητικά ντόπια προϊόντα, κρεοπωλεία, καθώς επίσης και μικρά παραδοσιακά καφενεία και εστιατόρια. Ανάμεσα ή μέσα στα καταστήματα ο επισκέπτης μπορεί να διακρίνει απομεινάρια του παλιού Χάνδακα, όπως μια ενετική καμάρα μέσα στο καφεκοπτείο Κουδουμά, ή μια παλιά εκκλησία του 16ου αιώνα που έχει περικυκλωθεί από τα κτίρια και η μόνη δίοδος για να τη δει κανείς σήμερα είναι μέσα από το φούρνο του Τούλη. Η οδός 1866 πήρε το όνομά της από την Κρητική Επανάσταση, η οποία διήρκησε από το 1866 μέχρι το 1869.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Estátua de Eleftherios Venizelos / Άγαλμα του Ελευθέριου Βενιζέλου
Localização / Διεύθυνση
Rua Demokratias / Λεωφόρος Δημοκρατίας
Heraklion, 71202 Creta / 71306 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
Eleftherios Venizelos nasceu em Mournies, Chania a 23 de agosto de 1864 e morreu em Paris a 18 de março de 1936. Foi um dos mais importantes políticos da Grécia desde 1910 até à sua morte. Era advogado tendo iniciado a sua carreira política a 5 de setembro de 1910. Venizelos foi primeiro-ministro da Grécia por 7 vezes. Ele disse que o seu avô deu-lhe o nome de Eleftherios com fé e esperança de que ele iria salvar os cretenses do jugo turco. Venizelos foi o líder da reforma democrática do país e criador de instituições estatais e sociais que prevalecem até à atualidade. Foi o responsável pela unidade de Creta, organizou a revolução na cidade de Theriso, a 10 de março de 1905, tendo desempenhado um papel fundamental na resolução da situação política de ilha. A revolução rapidamente alastrou a toda a ilha e, oito anos mais tarde, foi declarada a união com a Grécia e a bandeira grega foi hasteada na ilha.
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος γεννήθηκε στις Μουρνιές Χανίων στις 23 Αυγούστου του 1864 και πέθανε στο Παρίσι στις 18 Μαρτίου του 1936. Μία από τις σημαντικότερες πολιτικές φιγούρες στην Ελλάδα από το 1910 μέχρι και τον θάνατό του και δικηγόρος στο επάγγελμα, έκανε την πρώτη του εμφάνιση ως ελλαδίτης πολιτικός στις 5 Σεπτεμβρίου του 1910, και διετέλεσε πρωθυπουργός της Ελλάδας συνολικά 7 φορές. Λέγεται πως ο νονός του του έδωσε το όνομα Ελευθέριος με την πίστη και την ελπίδα πως θα σώσει τους Κρητικούς από τον τουρκικό ζυγό. Ήταν το πρόσωπο-κλειδί στην ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα, καθώς οργάνωσε την επανάσταση στο χωριό Θέρισο των Χανίων στις 10 Μαρτίου του 1905, που διαδραμάτισε καθοριστικό ρόλο στην επίλυση του Κρητικού Ζητήματος. Η επανάσταση εξαπλώθηκε γρήγορα σε όλη την Κρήτη, και 8 χρόνια αργότερα κηρύχθηκε η ένωση της Ελλάδας με την Κρήτη και υψώθηκε η Ελληνική σημαία στο νησί.
Acessibilidade /
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Porto Veneziano / Ενετικό Λιμάνι
Localização / Διεύθυνση
Port de Heraklion, Creta
Descrição
O pequeno porto de Candia desempenhou um importante papel na vida da cidade de Heraklion e na ilha de Creta. Desde que os Árabes ocuparam Creta, o porto foi fundamental em termos comercial. Durante a ocupação veneziana "Candia" (o outro nome para Heraklion) a "Veneza do Este", teve um franco desenvolvimento comercial. O porto foi estaleiro de navios venezianos e porto comercial numa altura em que os venezianos dominavam o comércio no Mediterrâneo, servindo o Egito, Síria, Chipre, Arménia, Rhodes e Chios. Na entrada do porto é dominada pela fortaleza "Rocca a mare" ou "Castello del Molo" ou "Su Kulesi", mais tarde chamada pelos turcos "Fortress Koules", que faz parte do complexo de fortificações da cidade. Na altura Heraklion era essencialmente uma grande fortaleza graças às suas fortificações e instalações de apoio que resistiriam 22 anos ao cerco turco. Durante os séculos XVI e XVII o porto foi ocupado pelos turcos. Koules era uma fortaleza majestosa com 26 compartimentos que serviam como casas de capitães, despensas, armazenamento de munições e de água, mas também como uma prisão onde eram presos e torturados os rebeldes cretenses pelos Venezianos e mais tarde pelos turcos. No topo da fortaleza está esculpido o leão ferido de São Marcos que é símbolo dos Venezianos. Mais tarde foi construído o farol e os estaleiros. Cada um dos arcos dos estaleiros estava destinado a uma galera onde os navios eram reparados. Hoje em dia, apenas algumas partes deles estão preservadas. Os Otomanos construíram uma pequena fortaleza oposta à veneziana para reforçar a segurança do porto que demolida em 1936 para criar mais espaço para cargas e descargas. A este do porto foi construído um porto moderno que serve navios de mercadorias e de passageiros.
Το μικρό λιμάνι του Χάνδακα διαδραμάτισε ένα ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή της πόλης του Ηρακλείου, αλλά και ολόκληρου του νησιού της Κρήτης. Ήδη από την εποχή των Αράβων στην Κρήτη, το λιμάνι έπαιζε σημαντικό ρόλο στην διεξαγωγή του εμπορίου. Κατά την Ενετοκρατία η «Κάντια» (ακόμη ένα όνομα της πόλης του Ηρακλείου) έγινε η άλλη «Βενετία της Ανατολής», αναπτύσσοντας πλούσιο εξαγωγικό εμπόριο. Το λιμάνι ήταν ναύσταθμος των πολεμικών Ενετικών πλοίων αλλά και εμπορικό λιμάνι σε μια περίοδο που οι Ενετοί ήταν κυρίαρχοι έμποροι στη Μεσόγειο, καθώς τα πλοία τους εξυπηρετούσαν τότε την Αίγυπτο, τη Συρία, την Κύπρο, την Αρμενία, τη Ρόδο και τη Χίο. Στην είσοδο του ενετικού λιμανιού δεσπόζει ακόμη το επιβλητικό θαλάσσιο φρούριο “Rocca a mare”, ή “Castello del Molo” ή “Su Kulesi”, το μετέπειτα επονομαζόμενο από τους Τούρκους “Φρούριο του Κούλε”, που αποτελεί μέρος του οχυρωματικού συγκροτήματος της πόλης. Το Ηράκλειο την εποχή εκείνη ήταν ουσιαστικά ένα μεγάλο φρούριο, που χάρη στις οχυρώσεις του και τις βοηθητικές εγκαταστάσεις του μπόρεσε να αντέξει επί 22 χρόνια την πολιορκία των Τούρκων.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Fonte Morosini / Κρήνη Μοροζίνι
Localização
Praça de Eleftherios
Heraklion, 71202 Creta
Descrição
Outro importante monumento é a Fonte Morosini, localizada no centro administrativo de Heraklion do lado oposto à Basílica de São Marcos. Os "Leões" - como os locais o chamam são o principal ponto de encontro da cidade e um dos mais famosos pontos turísticos da cidade. O nome da fonte provém do autor que a desenhou e construiu em 1628, Francesco Morosini que "saciou a sede" de Heraklion. Morosini resolveu o problema da escassez de água e da sua distribuição com a criação de um sistema de abastecimento de água que incluiu a construção de um aqueduto de 15 km de comprimento. O transporte de água passou a ser feito a partir de várias nascentes na encosta norte da montanha "Youchtas" (onde hoje é a aldeia de Archanes). A canalização da água passou a fazer-se por uma ponte de três arcos, os "Três Arcos". A obra demorou 14 meses e foi inaugurada no dia da festa de São Marcos, na altura padroeiro de Candia (como era conhecida Heraklion durante a ocupação Veneziana) a 25 de abril de 1628. A fonte apresenta relevos do reino marinho (golfinhos, tritões, monstros mitológicos, demónios do mar) e brasões. A água fluiu da boca dos quatro leões apoiados num pedestal de mármore. No topo da fonte encontrava-se a estátua de Neptuno que colapsou durante um sismo. A fonte tinha um valor funcional permitia o fornecimento de água a outras fontes Venezianas, edifícios públicos e habitações, e ao mesmo tempo simboliza a ponte cultural entre Creta e Veneza.
Ένα ακόμη μεγαλεπίβολο βενετικό μνημείο της πόλης του Ηρακλείου είναι η Κρήνη Μοροζίνι, που βρίσκεται στο διοικητικό κέντρο των Ενετών απέναντι από τη βασιλική του Αγίου Μάρκου. Τα “Λιοντάρια” - όπως οι ντόπιοι συνήθως αποκαλούν το συντριβάνι, και κατ’επέκταση ολόκληρη την πλατεία στην οποία βρίσκεται - είναι το πιο σύνηθες σημείο συνάντησης, ένα από τα γνωστότερα αξιοθέτα και σήμα κατατεθέν της πόλης του Ηρακλείου. Το επίσημο όνομά της οφείλεται στον άνθρωπο που την σχεδίασε και την κατασκεύασε το 1628, τον Φραγκίσκο Μοροζίνι και «ξεδίψασε» την πόλη του Ηρακλείου. Αυτός έλυσε το πρόβλημα λειψυδρίας της πόλης και της ως τότε ανεπαρκούς ύδρευσης από πηγάδια και υδατοδεξαμενές. Ο Μοροζίνι δημιούργησε στην ουσία ένα σύστημα υδροδότησης με την κατασκευή ενός υδραγωγείου μήκους 15 περίπου χιλιομέτρων, το οποίο μετέφερε τα νερά διαφόρων πηγών από τις βόρειες πλαγιές του βουνού “Γιούχτα” (εκεί οπου σήμερα βρίσκεται το χωριό των Αρχανών) στην πόλη του Ηρακλείου. Η διοχέτευση του πηγαίου νερού κατέληγε στην κρήνη αφού διερχόταν από μια τρίτοξη γέφυρα, τις "Τρεις Καμάρες". Το έργο διήρκεσε 14 μόλις μήνες και εγκαινιάστηκε την ημέρα της εορτής του Αγίου Μάρκου, του τότε πολιούχου της πόλης του Χάνδακα (όπως ονομάζονταν επι ενετοκρατίας η πόλη του Ηρακλείου), στις 25 Απριλίου του 1628.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Avenida 25 de Agosto / Λεωφόρος 25ης Αυγούστου
Localização / Διεύθυνση
Avenida 25 de Agosto / Λεωφόρος 25ης Αυγούστου
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηρακλείου Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
Esta avenida histórica que liga os estaleiros e o porto veneziano, a Praça Meidani e a Praça dos Leões alberga alguns dos mais belos edifícios neoclássicos de Heraklion. A imagem da avenida movimentada de pedestres às compras não se assemelha a nada à imagem do caminho do grande martírio e massacre cometido a 25 de Agosto de 1898. A 25 de Agosto de 1898, a máfia turca procedeu ao vandalismo e a saques. Os turcos massacraram um elevado número de civis, entre os quais o vice-cônsul de Inglaterra em Heraklion, Lysimachus Kalokairinos e 17 elementos da realeza britânica. Este ato insensato dos turcos provocou a indignação internacional e contribuiu significativamente para a mudança de clima político na Europa, e levou as grandes potências a concordar com a união de Creta com a Grécia em 1913. 25 de Agosto de 1898 foi o início do fim da ocupação do Império Otomano em Creta.
Η ιστορική αυτή οδός που συνδέει τα νεώρια και το ενετικό λιμάνι με το Μεϊντάνι και την πλατεία των Λιονταριών (Κρήνη Μοροζίνι) έχει σήμερα πεζοδρομηθεί, και φιλοξενεί κατα μήκος της τα ομορφότερα νεοκλασσικά κτήρια του Ηρακλείου. Η σύγχρονη εικόνα του τουριστικού και πολυσύχναστου εμπορικού πεζόδρομου δεν θυμίζει σε τίποτα την οδό του μεγάλου μαρτυρίου και της ανελέητης σφαγής που διαπράχθηκε εκεί την 25η Αυγούστου του 1898, ημέρα απο την οποία η οδός πήρε το όνομά της. Στις 25 Αυγούστου 1898, ο τούρκικος όχλος προέβη σε βανδαλισμούς και λεηλασίες.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Loggia / Λότζια
Localização / Διεύθυνση
Avenida 25 de Agosto / 25 Αυγούστου
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
A estrutura atual do Loggia é a quarta erguida pelos venezianos na cidade de Heraklion e estava destinada a uma vida longa vida (ao contrário dos três edifícios anteriores que já não existem). Loggia foi construída por volta de 1628 por Francesco Morosini, no início da Avenida 25, perto dos Leões. É um edifício de dois andares que combina o Dórico e o Jónico, incluiu elementos típicos da arquitetura Veneziana como a borda com leões de São Marcos entre o piso térreo e o primeiro andar. O projeto é considerado o mais bonito da arquitetura Veneziana e, em 1987, obteve o primeiro lugar no prémio "Europa Nostra" como o monumento europeu com melhor restauro do ano. De acordo com Nikos Zervonikolaki, Loggia foi, durante o período Veneziano, o centro comercial e económico da cidade, e foi também um local de lazer e encontro dos nobres, onde decorriam jogos de apostas. Das varandas do edifício foram feitos vários anúncios aos cidadãos e muitas pessoas assistiram a desfiles e procissões. Durante a ocupação Otomana, Loggia deixou de funcionar como um espaço de debate e alojou o responsável pelas Finanças de Creta. Atualmente, o piso térreo é ocupado por uma galeria aberta enquanto o primeiro andar é ocupado pela Câmara Municipal de Heraklion.
Το σημερινό οικοδόμημα της Λότζια είναι η τέταρτη κατα σειρά Ενετική Λότζια που ανήγειραν οι Ενετοί στην πόλη του Ηρακλείου, και ήταν εκείνη που έμελλε να μακροημερεύσει (σε αντίθεση με τα τρία προηγούμενα κτίσματα που δε σώζονται). Η σημερινή Λότζια κτίστηκε γύρω στο 1628 από τον Φραγκίσκο Μοροζίνι, και βρίσκεται στην αρχή της οδού 25ης Αυγούστου, πολύ κοντά στην πλατεία των Λιονταριών. Είναι ένα διώροφο κτίσμα που συνδυάζει το Δωρικό και τον Ιωνικό ρυθμό, ενω περιλαμβάνει και χαρακτηριστικά της βενετσιάνικης αρχιτεκτονικής και διακόσμησης, όπως το ανάγλυφο περίζωμα στο χώρισμα του ισογείου από τον πρώτο όροφο, με τα πολλά λιοντάρια του Αγίου Μάρκου.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
Santa Catarina de Sinai / Αγία Αικατερίνη των Σιναϊτών
Localização / Διεύθυνση
Pequena praça de Minas / Μικρή Πλατεία Αγίου Μηνά
Heraklion, 71202 Creta / Ηράκλειο 71202
Descrição / Περιγραφή
Santa Catarina de Sinai, localizada perto da Catedral de São Minas, no centro comercial de Heraklion, é um dos mais bem preservados exemplares dos templos urbanos Venezianos. Santa Catarina, a "Senhora de Candia" tem mais de sete séculos de existência. É, provavelmente, uma construção do século XIII ... Foi construída para ser um mosteiro de Sinai e tornou-se um centro religioso e espiritual da Creta Veneziana até à ocupação de Candia pelos Otomanos em 1669. Tornou-se uma mesquita até à libertação de Creta. Depois de 1922 ficou sob a jurisdição da Igreja Metropolitana de São Minas, que se mantém na atualidade. Em 1968 a igreja foi transformada num museu. O "Relatório imagens e relíquias sagradas" foi feito com base nas relíquias raras de mosteiros e paróquias da ilha de Creta. Em 2007, o trabalho de restauração começou no templo que durou até o final de 2014. O museu foi inaugurado em junho de 2015. "Santa Catarina de Sinai" está aberta aos visitantes e alberga o Museu de Arte Cristã, uma coleção de relíquias e é sede da Arquidiocese de Creta.
O ναός της Αγίας Αικατερίνης των Σιναϊτών, που βρίσκεται δίπλα από το Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Μηνά στο εμπορικό κέντρο του Ηρακλείου, αποτελεί ένα από τα καλύτερα διατηρημένα δείγματα αστικής ναοδομίας της Βενετοκρατίας. Η Αγία Αικατερίνη, η «Αρχόντισσα του Χάνδακα» αριθμεί πάνω από 7 αιώνες ζωής, καθώς η κατασκευή της πιθανολογείται στον 13ο αιώνα μ.Χ.. Δημιουργήθηκε ως μετόχι της μονής Σινά και αποτέλεσε θρησκευτικό και πνευματικό κέντρο της ενετοκρατούμενης Κρήτης μέχρι και την κατάληψη του Χάνδακα από τους Οθωμανούς το 1669. Στη συνέχεια λειτούργησε ως τζαμί μέχρι την απελευθέρωση της Κρήτης. Μετά το 1922 πέρασε στη δικαιοδοσία του Μητροπολιτικού Ναού Αγίου Μηνά, στην ιδιοκτησία του οποίου και παραμένει μέχρι σήμερα. Το 1968 αποφασίστηκε η μετατροπή του ναού σε μουσείο. Σπάνια κειμήλια από μοναστήρια και ενορίες της Κρήτης συγκεντρώθηκαν και δημιουργήθηκε η “Έκθεση Ιερών Εικόνων και Κειμηλίων”. Το 2007 ξεκίνησαν αναστηλωτικές εργασίες στο ναό που διήρκεσαν έως και το τέλος του 2014. Τα εγκαίνια του μουσείου πραγματοποιήθηκαν τον Ιούνιο του 2015, και σήμερα η «Αγία Αικατερίνη των Σιναϊτών» είναι ανοιχτή στους επισκέπτες και λειτουργεί ως Μουσείο Χριστιανικής Τέχνης, στεγάζοντας την Συλλογή Εικόνων και Κειμηλίων της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Não / Θέση Στάθμευσης: ΟΧΙ
Praça Eleftheria / Πλατεία Ελευθερίας
Localização / Διεύθυνση
Praça Eleftheria / Πλατεία Ελευθερίας
Heraklion, 71202 Creta / 71202 Ηράκλειο Κρήτης
Descrição / Περιγραφή
A Praça Eleftheria é a praça central de Heraklion. Durante o domínio Veneziano, o espaço ocupado pela praça da Liberdade servia o exército mercenários dos Venezianos. Mais tarde foi construída a porta de São Jorge (que, infelizmente, já não existe). No século XVI a praça passou a chamar-se praça de São Jorge e tinha uma cor medieval forte. Durante muitos anos a praça fez parte do aqueduto veneziano. Em 1628 quando o abastecimento de água foi remodelado e construída a Fonte Morosini, foi construído um aqueduto com base em três arcos, acima do qual conduta de água passava para a fonte. Eram os "Três Arcos" que foram demolidos pelos turcos no século XIX. Uma cópia dos três arcos pode ser vista no centro da praça em honra ao monumento original. Durante a ocupação Otomana o espaço permaneceu vazio e sem qualquer função. No início do século XX a população tornou a fonte o local mais procurado para lazer. Era a parte preferida dos passeios aos Domingos que eram habituais na época. Hoje a praça é o coração da cidade. Está permanentemente cheia e barulhenta, é o ponto de referencia para os habitantes, ladeada por diversos serviços públicos, hotéis e cafés movimentados à volta do relógio. E onde se localizam a Câmara Municipal, o Museu Arqueológico, a estátua de Venizelos e a estátua ao Soldado Desconhecido.
Πρόκειται για την κεντρική πλατεία του Ηρακλείου. Κατά την περίοδο της ενετοκρατίας, ο ελεύθερος χώρος στον οποίο σήμερα έχει διαμορφωθεί η πλατεία Ελευθερίας χρησίμευε για την άσκηση του μισθοφορικού στρατού των Βενετών. Αργότερα όταν χτίστηκε η εντυπωσιακή πύλη του Αγ. Γεωργίου τον 16ο αιώνα μ.Χ. (η οποία δυστυχώς δεν σώζεται μέχρι σήμερα), η πλατεία μετονομάστηκε σε πλατεία Αγίου Γεωργίου και είχε έντονο μεσαιωνικό χρώμα. Για αρκετά χρόνια, η πλατεία αποτελούσε τμήμα του ενετικού υδραγωγείου. Συγκεκριμένα, το 1628 όταν σχεδιάστηκε η υδροδότηση του Ηρακλείου να γίνει από τη μεγαλεπίβολη κρήνη Μοροζίνη (κρήνη Λιονταριών σήμερα), χτίστηκε στο χώρο αυτό μία υδατογέφυρα στηριζόμενη σε τρία τόξα, πάνω από την οποία περνούσε αγωγός νερού για την Κρήνη. Αυτές ήταν οι “Τρεις Καμάρες”, οι οποίες γκρεμίστηκαν από τους Τούρκους τον 19ο μ.Χ αιώνα. Αντίγραφο των τριών τόξων μπορεί να διακρίνει σήμερα ο επισκέπτης σε κεντρικό σημείο της πλατείας, εις ανάμνησιν του αρχικού μνημείου.
Acessibilidade / Προσβασιμότητα
Rampa: Sim / Ράμπα αμαξιδίων: ΝΑΙ
Estacionamento: Sim / Θέση Στάθμευσης: ΝΑΙ
